CITO #4: Hart van Drenthe

Na een paar weken rust, zullen de komende weken weer vier CITO’s gehouden worden. De eerste van de serie is in het Hart van Drenthe, bij Boswachterij Schoonloo. De ‘harde kern’ die zich inmiddels heeft gevormd bij de CITO’s is Drenthe, is aanwezig. Dat belooft wat…

De organisatie heb ik vandaag overgelaten aan collega Kars. De dag voor de CITO moet ik namelijk naar een vergadering in Kopenhagen (ja, ook dat hoort bij werken bij De Vlinderstichting) en ik weet niet precies of ik wel op tijd terug ben. Maar dat lukt, en om half 11 kom ik bij de werkschuur aan. Onder leiding van Pauline van Staatsbosbeheer is de groep in tweeën gesplitst en ik kan aansluiten bij het groepje dat in het veen aan de slag is.  De andere groep is bij Kamp Westerbork aan het plaggen en boompjes verwijderen.

Zoals inmiddels bijna traditie tijdens een Vlinderstichting-CITO, is het stralend weer. In het veengebied waar we vandaag zijn leeft een bijzondere vlinder: de veenbesparelmoervlinder (dubbele woordwaarde). Deze vlinder is helemaal afhankelijk van het veen als leefgebied. Dat moet dus behouden blijven, en dat gaat niet altijd vanzelf. Vandaag is het de bedoeling dat de ‘opslag’ verwijderd wordt (wat opslag is lees je in mijn vorige blog), in dit geval in de vorm van dennetjes. Natuurgebieden in Nederland hebben vaak last van de zogenaamde ‘ver’-thema’s: verzuring, verdroging en vermesting. Verdroging is voor een veengebied natuurlijk niet goed en de dennetjes versnellen dat proces. Zij zuigen met hun wortels water op uit het veen en verdampen het vervolgens. Weg ermee dus!

Met de lichtgewicht vlijmscherpe scharen die Staatsbosbeheer beschikbaar heeft gesteld kunnen we de dennetjes vrij moeiteloos wegknippen. Maar je bewegen door het veen is wat minder moeiteloos; zoals het een veen betaamt is het kletsnat en is het een behoorlijke uitdaging niet tot je knieën in een veenput te zakken. Oppassen geblazen dus, en bij elke stap goed kijken waar je je voeten neerzet. Niet iedereen blijft helemaal droog, maar gelukkig niet meer dan een paar natte voeten. Om het leven iets gemakkelijker te maken worden er een aantal rijplaten neergelegd, zodat we in ganzenpas achter elkaar het eerste stukje gemakkelijker kunnen overbruggen. Als liefhebber van bijzondere planten geniet ik stiekem enorm van het rondstappen in Sphagnum, veenmos dat karakteristiek is voor dit gebied.

Ondertussen wordt ook alles op film vastgelegd door een vrijwilliger van Staatsbosbeheer. Hij legt de werkzaamheden vast en houdt een kort interview met Kars. Je kunt het filmpje bekijken via http://www.youtube.com/watch?v=wy781IuOKJ8. Ondertussen blijft de zon maar schijnen en verdwijnen er steeds meer dennetjes. Zoals altijd wordt er keihard gewerkt. Aan het einde van de ochtend zijn alle dennetjes uit het veen verdwenen, en hebben we een grote berg gemaakt van alle verwijderde bomen. Dat moet helemaal goed komen met de volgende generatie vlinders!

Aan het begin van de middag gaan we terug naar de werkschuur, waar Kars heeft gezorgd voor soep en broodjes. Dat overdragen van de organisatie is zo gek nog niet! Maar voordat ik mag aanvallen, wacht mij nog een verrassing. Met Geu (team ‘ikkeben’) had ik vantevoren al afgesproken dat hij een nieuwe cache zou plaatsen in de buurt van de werkschuur. In het kader van mijn kennismaking met geocachers kan ik dan zien hoe je cache moet loggen. Maar er blijkt nog meer aan vast te zitten: zodra er een nieuwe cache online komt, is het ook nog de uitdaging wie hem het eerst vindt. Dat heet ‘FTF’, oftewel ‘First to Find’. En deze eer laat team ikkeben vandaag helemaal aan mij. Eerste een korte instructie ‘hoe werkt een GPS’ om vervolgens op zoek te gaan naar de cache. Als een echte beginner ben ik zo druk met staren naar het scherm, dat ik de cache (die volgens de experts helemaal niet moeilijk is) straalvoorbij loop. Maar met wat aanwijzingen kom ik er toch :). Er is werk van gemaakt: een prachtig vlinderhuisje, beplakt met gekleurde vlinders. In het huisje bevindt zich een kistje met een daarin een boekje. In dit boekje mag ik in het vakje ‘FTF’ mijn naam schrijven. YES! (Met dank aan Gerdien van team ‘familie Jansen’ voor de foto’s!)

Behalve een boekje om te loggen, zitten er in het blik ook nog allerlei voorwerpen. Deze voorwerpen mag je meenemen, zolang je maar iets van gelijke (of meer-)waarde terug legt. Op die manier hopen we ook dat de geocoins van De Vlinderstichting, die we na iedere CITO uitdelen, zich door Nederland verspreiden.
Als iedereen lekker gegeten heeft gaan mensen langzaamaan naar huis. Maar niet voordat ze de cache, die toepasselijk ‘Lepidoptera’ heet, te loggen. Vlinders behoren binnen de klasse insecten tot de orde Lepidoptera. De letterlijke vertaling daarvan is ‘schubvleugeligen’. De vleugels van vlinders zijn namelijk bedekt met schubben, die op verschillende manieren licht absorberen. Zo krijgen ze de voor ons zichtbare kleuren en tekening.

Rond half 3 ga ik weer richting Bennekom. Eenmaal thuisgekomen ren ik direct naar de laptop, om mijn FTF via geocaching.com online te zetten. Op de site zie ik dat een aantal mensen na afloop nog een cache hebben gezocht in de buurt. Een zogenaamde multi, waarbij een verschillende puzzels moeten worden opgelost. Stiekem baal ik een beetje dat ik niet ben meegegaan, want dat had ik ook wel willen meemaken.. Maar wie weet volgende keer beter!
Onder het genot van een toastje met cranberrypate (hoe toepasselijk!) zet ik mijn FTF online. En dat is één…

De volgende CITO is op 24 november op de Strabrechtse Heide. Meer weten? Kijk op http://www.vlinderstichting.nl of op http://www.geocaching.com. Alle activiteiten worden gepubliceerd onder de naam vlinder-team.